Elke praktijk berust op een theorie, d.i. een bewuste of onbewuste logica en filosofie, een doordacht of niet-doordacht conceptueel wereldbeeld, een verworven of aangeleerde voorstelling van de wereld. Een abstracte kennis kan een actieve kennis worden, d.i. een motivatie, als ze gepaard gaat met een voorstelling die een emotie opwekt. De emotie kan een angst zijn, d.i. een verlangen om iets te vermijden, of een aantrekking, d.i. een verlangen om naar iets toe te gaan.

Het leven is als een wandeling door een grote stad. Een grote stad als Brussel, Parijs of Rome is een complex geheel van straten, lanen, parken en gebouwen, waarin men makkelijk kan verdwalen. Een theorie is als een stratenplan van die stad. Een stratenplan schept helderheid in de complexiteit. Aan de hand van het plan kan men nagaan hoe men dient te lopen om een bepaalde bezienswaardigheid te kunnen bezoeken. Zonder plan kan men verloren lopen of belangrijke punten missen. Aan de hand van de theorie (de kaart) wordt de praktijk (de wandeling) dus mogelijk. Eens men de theorie begrepen heeft, kan men ze meteen in de praktijk uitvoeren. Er zijn geen verdere tussenstappen. Als men de kaart een aantal malen bestudeerd heeft, zal zij zich langzamerhand in het bewustzijn gaan nestelen en kan men een mogelijke weg als het ware voor ogen zien zonder nog op de kaart te moeten kijken. De overgang tussen theorie en praktijk verloopt dus naadloos. De theorie wordt de praktijk. Toch zal men misschien, als men bijvoorbeeld de tram wil nemen, nog een andere kaart moeten raadplegen. Ook die kan zich door het gebruik in het bewustzijn nestelen. Uiteindelijk ‘kent’ men de stad en heeft men geen kaart meer nodig. Een kaart hoeft dus ook niet ‘waar’ te zijn in de filosofische of wetenschappelijke betekenis van het woord. Er zijn immers vele mogelijke kaarten (toeristisch, administratief, natuurkundig, openbaar vervoer…) die allemaal bepaalde dingen tonen en andere niet. Een kaart moet duidelijk en helder zijn. Zij moet het mogelijk maken zich in de stad te oriënteren. Zij moet bruikbaar zijn voor wie gemotiveerd is om een wandeling te maken.

Het uitgangspunt van de Strategie van het Geluk is een bepaalde visie, een denkkader, een soort masterplan dat wordt aangeboden in een reeks lezingen, evenals in de boeken ‘De Strategie van het Geluk’ en ‘Gelukkiger Leven’ van Gerbert Bakx. Al wie ooit aan deze lezingen heeft deelgenomen en/of de boeken heeft gelezen, wordt als virtueel lid van de Academie voor Levenskunst beschouwd en is uitgenodigd om deel te nemen aan en bij te dragen tot de verdere activiteiten.

De lezingen zijn gericht op het onderzoeken en het herkennen, bij zichzelf en bij anderen, van neurotische en beperkende keuzes, valkuilen, ideeën, clichés, emoties en gedragingen, om zowel persoonlijk als relationeel en professioneel tot een meer bevredigend, emotioneel intelligent en volwassen gedrag te komen. Er wordt zeer ruim aandacht besteed aan de positieve aspecten van emotioneel intelligente interactiviteit, met name het ontwikkelen van meer constructieve vaardigheden als visie, waarden, communicatie, synergie, een creatieve levenshouding, relatievaardigheden, enz.

De lezingen en workshops zijn een uitnodiging tot persoonlijke bezinning en ervaring, een onderzoek van het unieke en het gemeenschappelijke in ieder mens. Specifieke vaardigheden die in deze seminaries worden aangereikt, omvatten onder meer:

-       een zachter, vriendelijker, meer ontspannen en plezieriger levensstijl met meer zelfvertrouwen, zelfwaardering en zelfverantwoordelijkheid,

-       het benadrukken van motivatie en verheugbaarheid als tegenpolen van angst en kwetsbaarheid,

-       aandacht voor levenskunst en levensgeluk als aan te leren vaardigheden en niet als toevallige geschenken van het ‘lot’,

-       een groter inzicht in de mens als denkend, voelend en handelend wezen,

-       inzicht in de biologische, emotionele en cognitieve dimensies van de mens,

-       inzicht in de dynamiek van persoonlijke, relationele en sociale spelen en rituelen (egoïsme, altruïsme, opvoeding, partnerkeuze, ...),

-       onafhankelijk en probleemoplossend denken,

-       zorgvuldiger het onderscheid leren zien en begrijpen tussen plezier en geluk, tussen pijn en lijden, tussen intelligentie en wijsheid, tussen behoefte en liefde, tussen medelijden en mededogen,

-       elegant leren omgaan met zogenaamde ‘verliezen’, ‘fouten’ en ‘mislukkingen’,

-       inzicht in motivering: zich niet bewust zijn van de drijfveren van het gedrag is een verarming van de persoonlijkheid,

-       de emotionele vaardigheid om het leven te waarderen en liefde te ervaren, ook in omstandigheden waar anderen in zelfbeklag, cynisme of depressie vervallen,

-       het cultiveren en verfijnen van intellectuele en emotionele sensibiliteit als bronnen van energie en vreugde die men creatief kan leren gebruiken zonder er slaaf van te zijn,

-       positief, assertief, creatief en ludiek omgaan met moeilijke mensen en situaties zonder negatieve gevoelens als stress, woede, angst, depressie, schuldgevoelens, jaloersheid, afgunst, verlegenheid,...

Het is niet de bedoeling dat mensen zich alleen maar beter zouden gaan voelen, maar wel dat zij duurzaam beter zouden zijn en beter toegerust zouden zijn om hun leven in eigen handen te nemen, zich altijd en overal goed te kunnen voelen en creatief en resourceful om te gaan met de diverse uitdagingen en verrassingen van de veeleisende hedendaagse leefwereld.

Resultaat ontstaat door deze principes elke dag opnieuw in de praktijk te brengen. Een eerste gevolg van een veranderd inzicht is een veranderde taal. Omgekeerd leidt aandacht voor de taal tot aandacht voor het denken. Dat is wat thans mindfulness wordt genoemd. Hoe meer u inziet dat u niet het denken bent, maar de waarnemer van het denken, hoe meer het denken zijn vermogen zal verliezen om u ongelukkig te maken. Datgene waaraan u aandacht besteedt, wordt groter en krachtiger. Door aandacht te besteden aan uw nieuwe keuzes, zult u deze gaandeweg tot realiteit maken.

De beste manier om de geest wakker te houden is de aandacht te richten door uzelf stimulerende vragen te stellen. Vraag u daarom elke dag opnieuw af hoe u uw nieuwe principes:

-       leven volgens eigen waarden

-       sturen van de eigen ervaring

-       aandachtiger leven

-       verwondering

-       dankbaarheid

-       liefdevolheid

-       mededogen

-       aanwezig zijn in het nu,

in de praktijk zult brengen:

-       Maak ik van geluk een prioriteit?

-       Ben ik een bron van geluk voor anderen?

-       Hoe ga ik vandaag mijn waarden en principes in de praktijk brengen?

-       Heb ik vandaag de keuze gemaakt voor aandacht, aanwezigheid, verwondering, dankbaarheid en geluk?

Al wat verder nog nodig is, is dan ook hetzelfde dat ook nodig is om viool te leren spelen of te leren tennissen: oefenen, oefenen en oefenen. Het gaat niet om het mechanisch en emotieloos toepassen van een stel kant-en-klare waarheden of feelgood-recepten, maar om het herscheppen en realiseren van uzelf in een concrete praktijk. Het resultaat zal evenredig zijn met de gedane investering. Alleen gaat het in dit geval om oefeningen van de geest in plaats van oefeningen met de viool of met een tennisracket.

Een Chinees gezegde zegt: “De beste tijd om een boom te planten is 20 jaar geleden, maar de op één na beste tijd is vandaag.”

Een deelnemer zei het zo: “Eigenlijk zou je dit programma drie keer moeten volgen: één keer om je ertegen te verzetten, één keer om het toe te laten, en één keer om het te begrijpen.”

De Strategie van het Geluk en de Academie voor Levenskunst
zijn volkomen onafhankelijk en vrij van enige binding aan politieke, religieuze, filosofische,
commerciële, financiële of andere belangen.